عنوان: فدک
تاریخ: پنجشنبه 25 اردیبهشت 1391
شرح:

آیا جناب ابوبکر فدک را به حق از حضرت زهرا گرفت و یا از ایشان غصب کرد؟

همه می دانند که ایذاء هر مومنی موجب عصبانیت پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) و خداوند متعال می شود اما اینکه در روایت سنن ترمذی آمده است حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند : إنما فاطمه بضعه منی یؤذینی ما آذاها وینصبنی ما أَنْصَبَهَا [1] به چه معناست ؟

با وجود اینکه این روایت فقط در مورد ایشان بیان شده است نباید تفاوتی میان حضرت زهرا (سلام الله علیها) با دیگران باشد ؟

در توضیح مطلب می توان چنین گفت که اگر به روایت دقت کنید می بینید که حدیث به طور مطلق بیان شده و هیچ قیدی برای ناراحتی حضرت زهرا (سلام الله علیها) بیان نشده است یعنی ناراحتی حضرت زهرا (سلام الله علیها) به هر علتی که باشد موجب ناراحتی حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) می شود.

حال آیا شما می توانید فرض کنید که پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) به ناحق از دست کسی ناراحت شوند ؟و بر او غضب کنند ؟

آنچه مسلم است این است که ایشان هیچگاه به ناحق بر کسی غضب نمی کنند و بی علت با کسی با تندی برخورد نمی کنند و با توضیحات بیان شده متوجه می شویم به خاطر وجود ملازمه و ارتباطی که میان ناراحتی حضرت زهرا (سلام الله علیها) و حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه وآله) وجود دارد ایشان نیز باید دارای این خصوصیات باشند که محال باشد به ناحق بر کسی غضب کنند و از دست او ناراحت شوند.

حال که متوجه شدیم که حضرت زهرا (سلام الله علیها) هیچگاه به ناحق بر کسی غضب نمی کنند چرا وقتی ابوبکر ایشان را از فدک محروم کرد از دست او ناراحت و عصبانی شدند و تا آخر عمر با او صحبت نکردند[2] ؟آیا این به معنای اشتباه کردن خلیفه اول نیست ؟ آیا این به معنای به ناحق گرفتن فدک از حضرت زهرا (سلام الله علیها) نیست ؟ اگر ناراحتی حضرت به حق است آیا نمی توان گفت که حق حضرت زهرا (سلام الله علیها) که همان فدک باشد توسط ابوبکر غصب شده است؟ آیا نارضایتی حضرت زهرا (سلام الله علیها) به معنای نارضایتی حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله ) از کار ابوبکر نیست ؟






--------------------------------------------------------------------------------

[1] . الشامله سنن ترمذی (مصدر الکتاب : موقع وزاره الأوقاف المصریه) کتاب المناقب باب فَضْلِ فَاطِمَهَ بِنْتِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِمَا وَسَلَّمَ جزء 14 ص 24



[2] . کتاب صحیح بخاری (دار الجیل – بیروت ) کتاب المغازی باب غزوه خیبر ج 5 ص 177

الشامله صحیح البخاری ( مصدر الکتاب : موقع وزاره الأوقاف المصریه) کتاب المغازی باب غزوه خیبر جزء 14 ص 135 حدیث 4240

4240 و 4241 - حَدَّثَنَا یَحْیَى بْنُ بُکَیْرٍ حَدَّثَنَا اللَّیْثُ عَنْ عُقَیْلٍ عَنِ ابْنِ شِهَابٍ عَنْ عُرْوَهَ عَنْ عَائِشَهَ أَنَّ فَاطِمَهَ - عَلَیْهَا السَّلاَمُ - بِنْتَ النَّبِىِّ - صلى الله علیه وسلم - أَرْسَلَتْ إِلَى أَبِى بَکْرٍ تَسْأَلُهُ مِیرَاثَهَا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ - صلى الله علیه وسلم - مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَیْهِ بِالْمَدِینَهِ وَفَدَکَ ، وَمَا بَقِىَ مِنْ خُمُسِ خَیْبَرَ ، فَقَالَ أَبُو بَکْرٍ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ - صلى الله علیه وسلم - قَالَ « لاَ نُورَثُ ، مَا تَرَکْنَا صَدَقَهٌ ، إِنَّمَا یَأْکُلُ آلُ مُحَمَّدٍ - صلى الله علیه وسلم - فِى هَذَا الْمَالِ » . وَإِنِّى وَاللَّهِ لاَ أُغَیِّرُ شَیْئًا مِنْ صَدَقَهِ رَسُولِ اللَّهِ - صلى الله علیه وسلم - عَنْ حَالِهَا الَّتِى کَانَ عَلَیْهَا فِى عَهْدِ رَسُولِ اللَّهِ - صلى الله علیه وسلم - وَلأَعْمَلَنَّ فِیهَا بِمَا عَمِلَ بِهِ رَسُولُ اللَّهِ - صلى الله علیه وسلم - فَأَبَى أَبُو بَکْرٍ أَنْ یَدْفَعَ إِلَى فَاطِمَهَ مِنْهَا شَیْئًا فَوَجَدَتْ فَاطِمَهُ عَلَى أَبِى بَکْرٍ فِى ذَلِکَ فَهَجَرَتْهُ ، فَلَمْ تُکَلِّمْهُ حَتَّى تُوُفِّیَتْ ، وَعَاشَتْ بَعْدَ النَّبِىِّ - صلى الله علیه وسلم - سِتَّهَ أَشْهُرٍ ، فَلَمَّا تُوُفِّیَتْ ، دَفَنَهَا زَوْجُهَا عَلِىٌّ لَیْلاً ، وَلَمْ یُؤْذِنْ بِهَا أَبَا بَکْرٍ وَصَلَّى عَلَیْهَا ، وَکَانَ لِعَلِىٍّ مِنَ النَّاسِ وَجْهٌ حَیَاهَ فَاطِمَهَ ، فَلَمَّا تُوُفِّیَتِ اسْتَنْکَرَ عَلِىٌّ وُجُوهَ النَّاسِ ، فَالْتَمَسَ مُصَالَحَهَ أَبِى بَکْرٍ وَمُبَایَعَتَهُ ، وَلَمْ یَکُنْ یُبَایِعُ تِلْکَ الأَشْهُرَ ، فَأَرْسَلَ إِلَى أَبِى بَکْرٍ أَنِ ائْتِنَا ، وَلاَ یَأْتِنَا أَحَدٌ مَعَکَ ، کَرَاهِیَهً لِمَحْضَرِ عُمَرَ . فَقَالَ عُمَرُ لاَ وَاللَّهِ لاَ تَدْخُلُ عَلَیْهِمْ وَحْدَکَ . فَقَالَ أَبُو بَکْرٍ وَمَا عَسَیْتَهُمْ أَنْ یَفْعَلُوا بِى ، وَاللَّهِ لآتِیَنَّهُمْ . فَدَخَلَ عَلَیْهِمْ أَبُو بَکْرٍ ، فَتَشَهَّدَ عَلِىٌّ فَقَالَ إِنَّا قَدْ عَرَفْنَا فَضْلَکَ ، وَمَا أَعْطَاکَ ، اللَّهُ وَلَمْ نَنْفَسْ عَلَیْکَ خَیْرًا سَاقَهُ اللَّهُ إِلَیْکَ ، وَلَکِنَّکَ اسْتَبْدَدْتَ عَلَیْنَا بِالأَمْرِ ، وَکُنَّا نَرَى لِقَرَابَتِنَا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ - صلى الله علیه وسلم - نَصِیبًا . حَتَّى فَاضَتْ عَیْنَا أَبِى بَکْرٍ ، فَلَمَّا تَکَلَّمَ أَبُو بَکْرٍ قَالَ وَالَّذِى نَفْسِى بِیَدِهِ لَقَرَابَهُ رَسُولِ اللَّهِ - صلى الله علیه وسلم - أَحَبُّ إِلَىَّ أَنْ أَصِلَ مِنْ قَرَابَتِى ، وَأَمَّا الَّذِى شَجَرَ بَیْنِى وَبَیْنَکُمْ مِنْ هَذِهِ الأَمْوَالِ ، فَلَمْ آلُ فِیهَا عَنِ الْخَیْرِ ، وَلَمْ أَتْرُکْ أَمْرًا رَأَیْتُ رَسُولَ اللَّهِ - صلى الله علیه وسلم - یَصْنَعُهُ فِیهَا إِلاَّ صَنَعْتُهُ . فَقَالَ عَلِىٌّ لأَبِى بَکْرٍ مَوْعِدُکَ الْعَشِیَّهُ لِلْبَیْعَهِ . فَلَمَّا صَلَّى أَبُو بَکْرٍ الظُّهْرَ رَقِىَ عَلَى الْمِنْبَرِ ، فَتَشَهَّدَ وَذَکَرَ شَأْنَ عَلِىٍّ ، وَتَخَلُّفَهُ عَنِ الْبَیْعَهِ ، وَعُذْرَهُ بِالَّذِى اعْتَذَرَ إِلَیْهِ ، ثُمَّ اسْتَغْفَرَ ، وَتَشَهَّدَ عَلِىٌّ فَعَظَّمَ حَقَّ أَبِى بَکْرٍ ، وَحَدَّثَ أَنَّهُ لَمْ یَحْمِلْهُ عَلَى الَّذِى صَنَعَ نَفَاسَهً عَلَى أَبِى بَکْرٍ ، وَلاَ إِنْکَارًا لِلَّذِى فَضَّلَهُ اللَّهُ بِهِ ، وَلَکِنَّا نَرَى لَنَا فِى هَذَا الأَمْرِ نَصِیبًا ، فَاسْتَبَدَّ عَلَیْنَا ، فَوَجَدْنَا فِى أَنْفُسِنَا ، فَسُرَّ بِذَلِکَ الْمُسْلِمُونَ وَقَالُوا أَصَبْتَ . وَکَانَ الْمُسْلِمُونَ إِلَى عَلِىٍّ قَرِیبًا ، حِینَ رَاجَعَ الأَمْرَ الْمَعْرُوفَ .[2]